Sürekli eleştiriyorum biraz da hayatın güzel yönlerini kaleme alayım dedim, bir baktım ki koskoca 2 ay geçmiş yazmayalı! Görüşmeyeli neler oldu bir düşüneyim.. Hala bardağın boş tarafından bakıyorum mesela, ama kendimce bu halimle eğleniyorum da aslında. Birşeyleri gözlemlemek; yolunda gitmeyen, eksik kalan şeyleri fark edip inceden dalgamı geçmek beni kötü bir insan yapar mı sizce? Ne zaman pozitif olmayı denesem kendimi Pollyanna gibi hissetmeye başlıyorum, özümden uzaklaşıyormuşum gibi geliyor. Kimbilir belki de mutluluğun yolu Pollyanna olmaktan geçiyordur..
Şükretmeyi bilmek, umudunu yitirmemek, vazgeçmek yerine azmetmek gerek farkındayım. Anlaşılan bugün yine birinin beni iteklemesi lazım, çünkü çok karamsarım. Kendini şartlayabilen, olayları görmek istediği gibi görebilen, istediğini elde etmek uğruna yılmadan, usanmadan ve hatta utanmadan didinen insanlara şapka çıkarma yazımdır bu!
Herkese mutlu günler :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder